ဘယ္အၿငိဳးနဲ႕ေစြေနရက္သလဲ
တစက္မွကိုမလင္းခ်င္းလာဘူး
လွ်ပ္ပန္းကေၿခာက္လိုက္
ေလၿပင္းကက်ီစယ္လိုက္
ဝုန္းကနဲထစ္ခ်ဳန္းလိုက္နဲ႕
ခုခ်ိန္ထိအစိုးမရဘူး.......
ေရာင္နီေမွ်ာ္တဲ့ပန္းခက္ငယ္ေတြ
ေလတၿပင္းမိုးတစ္ခင္းႀကားမွာ
မ်က္ႏွာငယ္ေနလိုက္ႀကတာမ်ား
သူတို႕မ်က္ရည္ေတြမိုးနဲ႕အၿပိဳင္
အံု႕....ဆိုင္း...ႏြမ္း....လွ်....လို႕
မိုးေၿပးသာၿဖစ္ခဲ့ပါေလ..
တခါတေလရွပ္ေၿပးေပးရုံနဲ႕
အရိုင္းပန္းတို႕လဲလန္းလိမ့္မယ္တခဏ
ပူေလာင္ၿခင္းလဲကင္းလိမ့္မယ္တခဏ
ႏြမ္းပါးၿခင္းလဲဝင္းလက္လိမ့္မယ္တခဏ
........................................
အခုေတာ့ထာဝရေမွာင္ညိဳေနလိမ့္တာ
ငါ့ရင္ထဲမသဲမကြဲနဲ႕..............
ရက္ရက္စက္စက္ထစ္ခ်ဳန္း
ငါ့ေကာင္းကင္ထဲႀကယ္စဥ္တို႕လဲ
ဆိတ္သုန္းေနလိုက္တာမွ
ကမာၻပ်က္သြားသလားေတာင္မွတ္ရတယ္...
သားငယ္ေလး
No comments:
Post a Comment