ႏွင္စရာမလိုပါဘူး...ႀကင္သူေရ
ငါ့ဘာသာအလိုက္သိထြက္ခဲ့ပါတယ္..
ေရွာင္ပုန္းစရာမလိုပါဘူး..ႀကင္သူေရ
ငါမၿမင္သလိုေနေပးမွာပါ
ဒါေပမဲ့
တရိပ္ရိပ္သတိရရင္
ေနာက္ဆံုးက်န္ခဲ့အဲ့ဒီေနရာေလးကို
ငါေရာက္ေအာင္သြားမယ္...ၿပီးရင္
လူေတြနဲ႕ေကာင္းကင္ကို
ဟိုဟိုဒီဒီေငးရင္း
ငါၿပန္ခဲ့တယ္..............
အသက္မပါတဲ့ေၿခလွမ္းကို
ငါၿပန္ၿပီးအမိန္႕ေပးထားတယ္
မင္းေလွ်ာက္ရမယ့္အလုပ္ကိုတာဝန္ေက်စမ္းလို႕
သိပ္ၿပင္းၿပင္းရွရွသတိမရပါဘူး
နံနက္ခင္းမွာဖုန္းေလးကိုင္လို႕
ေကာ္ဖီပူပူကိုအလ်င္စလိုေသာက္မိတဲ့အခါ
တေန႕စာအႏြမ္းေတြႀကားထဲ
အလြန္တရာေမာပန္းလာတဲ့အခါရယ္
ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ေၿခပစ္လက္ပစ္ထိုင္မိတဲ့အခါရယ္
ညအိပ္ယာဝင္အိပ္မေပ်ာ္လို႕
စီးကရတ္တလိပ္မီးညွိမိတဲ့အခါရယ္..
ရင္ဘတ္ထဲကေအာင့္ေအာင့္လာတဲ့အခါရယ္...
..............................
.....................................
..............................................
ဒါေလာက္ပါဘဲ....စြန္႕သြားရက္တဲ့သူေရ...
ကဗ်ာဆရာေရလို႕
လူတိုင္းကစႀကေနာက္ႀကတဲ့အခါ
မင္းေခၚတဲ့ငါ့နာမည္ကိုေတာ့
ငါ့နားထဲမွာစြဲေနတုန္းဘဲ...
ေအာ္....အခ်စ္ဆိုတာေလ
ေရာင့္ရဲတိမ္းတိမ္တတ္ခဲ့တာေတာင္
ဒီရင္ဘတ္ထဲတဆိမ့္ဆိမ့္နဲ႕
အခုထိေအာင္နာေနတုန္းဘဲ...
လြပ္လပ္ခြင့္ေပးထားပါတယ္....ခ်စ္သူေရ...
ဘယ္လိုႀကိဳးနဲ႕မွမခ်ည္ရက္ခဲ့လို႕ပါ
ငါ့ေႀကာင့္နာက်င္ခဲ့ရင္ေတာင္
အဲ့ဒီနာက်င္မူေတြငါလႊဲေၿပာင္းလက္ခံေပးမယ္
မင္းဘဝလမ္းေတြလန္းစြင့္ပါေစေတာ့...........
သားငယ္ေလး
No comments:
Post a Comment